Η Αχερίτου είναι χωριό της Επαρχίας Αμμοχώστου. Βρίσκεται λιγότερο από δέκα χιλιόμετρα στα δυτικά της Αμμοχώστου και δίπλα ακριβώς από τις Βρετανικές Βάσεις του Αγίου Νικολάου ή «τέσσερα μίλι» όπως πολλοί τις αποκαλούν.

Το χωριό γεωγραφικά είναι κτισμένο εκεί που τελειώνει το διαμέρισμα των  Κοκκινοχωρίων και αρχίζει η μεγάλη πεδιάδα της Μεσαοριάς. Αυτός είναι και ο λόγος που το έδαφος της παρουσιάζει μια ποικιλία πετρωμάτων, διαφόρων γεωλογικών περιόδων- της Πλειόκαινης πριν 7 ως 2 εκατ. χρόνια περίπου, στα ανατολικά του χωριού, της Πλειστόκαινης περιόδου μεταξύ 1,7 εκατομμυρίων ως 10,000 χρόνων και της Ολόκαινης δηλαδή της τελευταίας γεωλογικής περιόδου της ιστορίας της γης, πριν 10,000 χρόνια ως σήμερα.

Κατά την Τουρκική Εισβολή του 1974 καταλήφθηκε από τους Τούρκους στις 31/8/1974.

Για την ονομασία του χωριού δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη πειστική εκδοχή, που να τεκμηριώνεται κατά κάποιο τρόπο. Κατά καιρούς όμως ειπώθηκαν μερικές από τις πιο κάτω:

1) Ο Νέαρχος Κληρίδης στο βιβλίο του «Χωριά και Πολιτείες της Κύπρου» γράφει πως έχει σχέση με την Φοινικική ονομασία της Αφροδίτης “Ashera”.

2) Προέρχεται από το όνομα κάποιου φεουδάρχη με το όνομα Άχερ ή από κάποια γυναίκα χωρίς χέρια η οποία κατοίκησε στο χωριό.

3) Πιθανόν να ονομάστηκε έτσι από την μεγάλη παραγωγή άχυρου, αφού το χωριό ήταν πάντα γεωργοκτηνοτροφικό.

4) Πήρε το όνομα από την “Αχερουσία Λίμνη” της μυθολογίας.

Νοτιότερα βρίσκεται ο σημερινός Συνοικισμός Αγίου Γεωργίου Αχερίτου στον οποίο εγκαταστάθηκε η πλειοψηφία των Αχεριωτών μαζί με άλλους πρόσφυγες από τα γειτονικά χωριά.

Μετά τα Τραγικά γεγονότα του 1974, οι περισσότεροι κάτοικοι της Αχερίτου βρήκαν σαν πρώτο καταφύγιο τους, το εργοστάσιο συσκευασίας ΣΕΔΙΓΕΠ στις Βρυσούλλες, που βρίσκεται μέσα στο έδαφος των Βρετανικών Βάσεων. Μία ομάδα εθελοντών Αχεριωτών σε μια αστραπιαία επιχείρηση με δυο φορτηγά αυτοκίνητα, μπήκαν μέσα στο χωριό και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα πήραν όλα τα θρανία , καρέκλες, πίνακες, βιβλία και άλλα διδακτικά μέσα του σχολείου και τα μετέφερε στο συσκευαστήριο ΣΕΔΙΓΕΠ, για να λειτουργήσει έτσι το σχολείο προσωρινά εκεί. Με την βοήθεια του Υπουργείου Παιδείας και με εθελοντική δουλειά από τους πρόσφυγες, διαρρυθμίστηκε ένα τμήμα του εργοστασίου σε σχολείο.

Αργότερα κατά το 1976-1977 οι πλείστοι εγκαταστάθηκαν στον Προσφυγικό Συνοικισμό του Αγίου Γεωργίου Βρυσουλών όπως αρχικά ονομάστηκε, άλλοι μετανάστεψαν στο εξωτερικό και άλλοι διασκορπίστηκαν σ’ όλα τα ελεύθερα μέρη της Κύπρου.

Οι κάτοικοι του χωριού πριν την Τουρκική Εισβολή και στα αρχικά στάδια μετά την προσφυγιά ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία και την γεωργία. Τα τελευταία χρόνια ασχολούνται κυρίως με τουριστικά επαγγέλματα ως ξενοδοχειακοί υπάλληλοι.

Ο πληθυσμός της κοινότητας ανέρχεται σήμερα (2012) στους 2,500 περίπου κατοίκους.

Πηγή: βιβλίο Αχερίτου Αδάμος και Δημήτρης Παπαδόπουλος, Αχερίτου (Λάρνακα 1990) Δημήτρης Παπαδόπουλος